Kaç gündür baş ağrısı çekiyorum ve kalbim acıyor.
Hala her gün şehit haberi..
Elimden hiç birşey gelmiyor.
Benim yüreğim bu kadar yanarken şehitlerimin arkada bıraktığı anneler,babalar,eşler ve çocuklar... tarifi mümkün olmayan bir acı işte...
Televizyonu her açtığımda inşallah kötü haber yoktur diyorum ya asker, polis yakınları nasıl uyanıyorlar yeni bir güne? her telefon çaldığında yada kapı çaldığında ne hissediyorlar ?Bunların hesabını kim verecek? Kim verecek bilmiyorum ama Allah hesabını alacak onu biliyorum.
Ben konuştuğum zaman ya komünist oldum yada aşırı sağcı.
Solcu bir tanıdığım bana eğer bir taraf tutmazsan bertaraf olursun demişti yine benzer bir cümle bir yakınımdan gelmişti hükümet yanlısıdır kendisi, senin beynini yıkamışlar canım demiş halime üzülmüştü.
Alla alla bu işte bir gariplik yok mu ?
Bence var ama bence işte.
Ben o an ne doğru ise onu savundum ve aynı şekilde ne yanlışsa onu eleştirdim bir tarafım olmadan, herkesin yanında değil o kadar uç kişiler var ki yakınımda körü körüne bağlanmışlar öyle savunuyorlar ki çok ürkütücü ve samimiyetsiz o yüzden kırmamak için çoğu zaman sustum. Bunun gibi örnek çok daha neler var neler , çok şey var işte ama söylesem ne değişecek?
Aklımda bir sürü soru var sadece kendime sorabildiğim.
İlk okuldayken bir öğretmenim bizim yaşadığımız yer cennet vatan demişti. Hiç aklımdan çıkmıyor çocuk aklımla çok hoşuma gitmişti. Bu cümle zaten çoğu yerde de hemen hemen hepimizin duyduğu hatta zikrettiği bir cümledir.
Ve şimdi ülkem için belirsizilik aldı başını gidiyor. Biri sağdan çekiştiriyor biri soldan, biri çoktan ısırmış bir tarafını ağzında tutuyor biri oturmuş baş köşeye sadece izliyor.
Cennetimizi kayıp mı ediyoruz?
Biz sadece birbirimize düşürülüyoruz. Biz sadece düşmanlaştırılıyoruz....
Ve amacına ulaşmaya başlamışken hainler keyif alıyorlar bu durumdan.
Ben sadece Allaha sığınıyorum.
